วัตถุเจือปนอาหาร

การวิจัยนำโดยทีมนักวิทยาศาสตร์จากสถาบันวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์แห่งมหาวิทยาลัยจอร์เจีย, INSERM (ฝรั่งเศส) และมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย การมีส่วนร่วมที่สำคัญมาจากนักวิจัยที่ Penn State University และ Max Planck Institute (เยอรมนี) คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส (CMC) เป็นสารสังเคราะห์ในกลุ่มของสารปรุงแต่งอาหารที่เรียกว่าอิมัลซิไฟเออร์ ซึ่งถูกเติมลงในอาหารแปรรูปหลายชนิดเพื่อเพิ่มเนื้อสัมผัสและยืดอายุการเก็บรักษา CMC ไม่ได้รับการทดสอบอย่างกว้างขวางในมนุษย์ แต่มีการใช้มากขึ้นในอาหารแปรรูปตั้งแต่ทศวรรษที่ 1960 สันนิษฐานกันมานานแล้วว่า CMC ปลอดภัยที่จะกินเข้าไปเพราะถูกกำจัดออกทางอุจจาระโดยไม่ถูกดูดซึม อย่างไรก็ตาม การเห็นคุณค่าของประโยชน์ต่อสุขภาพที่เพิ่มขึ้นจากแบคทีเรียที่ปกติอาศัยอยู่ในลำไส้ใหญ่ และด้วยเหตุนี้จะมีปฏิกิริยากับสารเติมแต่งที่ไม่ดูดซึม ทำให้นักวิทยาศาสตร์ท้าทายสมมติฐานนี้ การทดลองในหนูพบว่า CMC และอิมัลซิไฟเออร์อื่น ๆ เปลี่ยนแปลงแบคทีเรียในลำไส้ซึ่งส่งผลให้เกิดโรคที่รุนแรงขึ้นในภาวะอักเสบเรื้อรังต่าง ๆ รวมถึงลำไส้ใหญ่ กลุ่มอาการเมตาบอลิซึม และมะเร็งลำไส้ ทีมทำการศึกษาแบบสุ่มควบคุมการให้อาหารในอาสาสมัครที่มีสุขภาพดี ผู้เข้าร่วมซึ่งอยู่ที่สถานที่ศึกษาได้บริโภค อาหาร ที่ปราศจากสารเติมแต่งหรืออาหารที่เหมือนกันซึ่งเสริมด้วยคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส (CMC) เนื่องจากโรค CMC ก่อตัวในหนูใช้เวลาหลายปีกว่าจะเกิดขึ้นในคน นักวิจัยจึงมุ่งเน้นไปที่แบคทีเรียในลำไส้และสารเมแทบอไลต์ พวกเขาพบว่าการบริโภค CMC เปลี่ยนการสร้างแบคทีเรียที่อาศัยอยู่ในลำไส้ใหญ่ ทำให้ลดสายพันธุ์ที่เลือก นอกจากนี้ ตัวอย่างอุจจาระจากผู้เข้าร่วมที่ได้รับการรักษาด้วย CMC ยังแสดงการพร่องของสารที่มีประโยชน์ซึ่งคิดว่าปกติจะรักษาลำไส้ใหญ่ให้แข็งแรง สุดท้ายนี้ นักวิจัยได้ทำการส่องกล้องตรวจลำไส้ใหญ่ในอาสาสมัครในช่วงเริ่มต้นและสิ้นสุดของการศึกษา และสังเกตเห็นว่ากลุ่มย่อยของอาสาสมัครที่บริโภค CMC แสดงแบคทีเรียในลำไส้ที่รุกล้ำเข้าไปในเมือก ซึ่งก่อนหน้านี้เคยถูกสังเกตว่าเป็นลักษณะของโรคลำไส้อักเสบและเบาหวานชนิดที่ 2 . ดังนั้น แม้ว่าการบริโภค CMC จะไม่ส่งผลให้เกิดโรคใดๆ ในการศึกษาสองสัปดาห์นี้ แต่ผลโดยรวมสนับสนุนข้อสรุปของการศึกษาในสัตว์ทดลองว่าการบริโภคสารเติมแต่งนี้ในระยะยาวอาจส่งเสริมโรคอักเสบเรื้อรัง ดังนั้นจึงรับประกันการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับสารเติมแต่งนี้ Dr. Andrew Gewirtz จาก Georgia State University หนึ่งในผู้เขียนอาวุโสของหนังสือพิมพ์กล่าวว่า "มันพิสูจน์หักล้างข้อโต้แย้ง 'it just pass through' ที่ใช้อ้างเหตุผลที่ขาดการศึกษาทางคลินิกเกี่ยวกับสารเติมแต่งอย่างแน่นอน นอกเหนือจากการสนับสนุนความจำเป็นในการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสแล้ว การศึกษานี้ "ให้พิมพ์เขียวทั่วไปในการทดสอบสารปรุงแต่งอาหารแต่ละชนิดอย่างระมัดระวังในมนุษย์ในลักษณะที่มีการควบคุมอย่างดี" ดร. เจมส์ ลูอิส ผู้ร่วมวิจัยอาวุโสแห่งมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียกล่าว มีการลงทะเบียนวิชา ผู้เขียนนำ Dr. Benoit Chassaing ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยของ INSERM มหาวิทยาลัยปารีส ประเทศฝรั่งเศส ตั้งข้อสังเกตว่าการศึกษาดังกล่าวจำเป็นต้องมีขนาดใหญ่พอที่จะอธิบายถึงความแตกต่างในระดับสูงของหัวเรื่อง Chassaing กล่าวว่า "ผลลัพธ์ของเราชี้ให้เห็นว่าการตอบสนองต่อ CMC และสารปรุงแต่งอาหารอื่น ๆ นั้นมีความเฉพาะตัวสูง และตอนนี้เรากำลังออกแบบแนวทางเพื่อคาดการณ์ว่าบุคคลใดอาจไวต่อสารปรุงแต่งอาหารที่เฉพาะเจาะจง" Chassaing กล่าว