อารยธรรมบนโลก

สการ์โบโรห์จะนำเสนอการค้นพบของเขาในการปราศรัยเรื่อง "The Archeology of Water Management Systems" เวลา 9.30 น. (PST) ในวันจันทร์ที่ 19 ก.พ. ระหว่างการประชุมประจำปีของ American Association for the Advancement of Science ในซานฟรานซิสโก สการ์โบโรห์ใช้เวลาหลายปีที่ผ่านมาในการตรวจสอบกลยุทธ์การจัดการน้ำที่ชาวมายาใช้ตั้งแต่เม็กซิโกจนถึงเบลีซ จากนั้นจึงเปรียบเทียบระบบเหล่านั้นกับระบบอื่นๆ ทั่ว โลก รวมถึงวัดน้ำที่ยังคงหลงเหลืออยู่ของบาหลี "สิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจในการวิจัยของบาหลีคือการพยายามทำความเข้าใจว่ารัฐโบราณยุคแรกมีวิวัฒนาการอย่างไรในสภาพแวดล้อมเขตร้อนเหล่านี้ เมื่อฉันดูที่บาหลี ฉันเห็นที่ราบลุ่มของชาวมายาเมื่อประมาณ 1,000 ปีที่แล้วก่อนที่มันจะเริ่มแตกสลาย พวกเขามีระดับทางสังคม ความซับซ้อนที่อาจเลียนแบบสิ่งที่ชาวมายาโบราณกำลังทำอยู่" ในระหว่างการนำเสนอ สการ์เบอโรจะอธิบายสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นรูปแบบการพัฒนาที่สอดคล้องกันในรัฐยุคแรก ๆ ในเขตร้อน ซึ่งตรงกันข้ามกับอารยธรรมที่เติบโตตามแม่น้ำสายหลัก เช่น แม่น้ำไนล์ ไทกริส-ยูเฟรตีส หรือสินธุ "เอกสารนี้กล่าวถึงรัฐโบราณที่เริ่มต้นเมื่อ 5,000 ปีที่แล้ว… ที่ซึ่งพวกเขาเกิดขึ้นและการจัดการน้ำส่งผลต่อโครงสร้างทางสังคมและการเมืองอย่างไร" สการ์โบโรห์อธิบาย "ในทั้งสองเวทีนั้น รัฐโบราณได้พัฒนาอย่างเป็นอิสระจากรัฐอื่น" Scarborough กล่าวว่าแม่น้ำขนาดใหญ่ทำให้รัฐต่างๆ เติบโตและเลี้ยงประชากรที่ขยายตัวอย่างรวดเร็วได้ง่าย "ถ้าพวกเขา [แม่น้ำ] สร้างเขื่อนและสร้างคลองได้ พวกเขาสามารถเปลี่ยนทะเลทรายให้กลายเป็นที่ดินทำกินได้อย่างรวดเร็ว" อย่างไรก็ตาม รัฐในยุคแรกๆ ก็เกิดขึ้นในพื้นที่เขตร้อนเช่นกัน "พวกมันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะพวกมันใช้เวลาพัฒนานานกว่า ในเขตร้อน มีความหลากหลายทางสายพันธุ์อย่างมาก แต่แต่ละถิ่นก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว สายพันธุ์ไม่ได้กระจุกตัวอยู่ที่ใดพื้นที่หนึ่ง ดังนั้น มนุษย์จึงแยกย้ายกันไป" สการ์เบอโรสรุปว่าการจัดการน้ำเป็น "เวกเตอร์" ในการจัดระเบียบนครรัฐในยุคแรกๆ "ประชากรเติบโตอย่างรวดเร็วในเขตกึ่งแห้งแล้งที่มีการชลประทาน แต่น้อยกว่าในเขตร้อน การรวมศูนย์เป็นจุดเด่นในอารยธรรม และพวกเขากำลังมีปัญหาในเรื่องนี้อยู่แล้ว" Scarborough กล่าวว่าปัญหาและแนวทางแก้ไขมีความสอดคล้องกันในรัฐเขตร้อนตอนต้นตั้งแต่บาหลีไปจนถึงเบลีซ รวมถึงศรีลังกาและกัมพูชาด้วย อารยธรรมกระจายตัวไปตามภูมิประเทศ แต่ผู้อยู่อาศัยใช้ภูมิประเทศในท้องถิ่น และในกรณีของชาวมายาได้พัฒนาอ่างเก็บน้ำบนยอดเขาเพื่อกักเก็บน้ำฝนไว้ใช้ในฤดูแล้ง ผลลัพธ์? พลังน้ำก่อให้เกิดอำนาจทางการเมืองอย่างรวดเร็ว "ฝนจะตกตามฤดูกาลแทนอุณหภูมิในพื้นที่เหล่านี้ เมื่อฤดูแล้งมีน้ำจำกัด รัฐกึ่งเขตร้อนจะสร้างอ่างเก็บน้ำ สิ่งที่เกิดขึ้นคืออ่างเก็บน้ำที่มีความจุมหาศาลช่วยให้ประชากรรวมศูนย์ แต่น้ำสามารถใช้เป็นคันโยกเพื่อเพิ่ม พลัง." Scarborough กล่าวว่าจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเข้าใจว่ารัฐเขตร้อนมีวิวัฒนาการอย่างไรเพื่อให้ความเข้าใจของเราเกี่ยวกับอารยธรรมยุคแรกสุดของโลกสมบูรณ์ "มีสิ่งที่ไม่รู้จักมากมาย จังหวะของเขตร้อนคืออะไร และมีผลกระทบอะไรบ้าง มีสิ่งดีๆ บางอย่างที่เราไม่รู้มาก่อน เขตร้อนถูกละเลยจริงๆ ในแง่ของแบบจำลองทางมานุษยวิทยา เกณฑ์มาตรฐานสำหรับการวัดความซับซ้อนทางสังคมในยุคแรกเริ่ม เป็นประเพณีของรัฐโบราณในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งตามแม่น้ำสายหลัก " งานนำเสนอนี้เป็นส่วนหนึ่งของการประชุมวิชาการ "โบราณคดีและการพัฒนาที่ยั่งยืน" ซึ่งจัดโดย Don Hardesty แห่งมหาวิทยาลัยเนวาดา