อธิบายอาการแพ้อาหาร

การแพ้อาหารพบได้บ่อยมากขึ้นในหมู่เยาวชนในสหรัฐฯ โดยมีการประมาณการล่าสุดสูงถึง 8 เปอร์เซ็นต์ จนถึงขณะนี้ยังไม่ค่อยมีใครทราบเกี่ยวกับความชุกของการแพ้อาหารในประชากรชนกลุ่มน้อยที่มีเศรษฐสังคมต่ำ นักวิจัยได้ศึกษาผู้ป่วยเด็ก 80 คนอายุระหว่าง 4-12 ปี อายุเฉลี่ย 8 ปี ที่มีและไม่มีอาการแพ้อาหารและผู้ดูแลจากคลินิกผู้ป่วยนอกเด็กในเขตเมืองในบรองซ์ นิวยอร์ก พวกเขาควบคุมการวินิจฉัยโรคหอบหืดในเด็ก เนื่องจากความวิตกกังวลและความผิดปกติทางอารมณ์เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในเยาวชนที่เป็นโรคหอบหืด และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพบได้บ่อยในเด็กชนกลุ่มน้อยทางเศรษฐกิจและสังคม ในบรรดาเด็กที่แพ้อาหาร 57 เปอร์เซ็นต์รายงานว่ามีอาการวิตกกังวลเมื่อเทียบกับเด็ก 48 เปอร์เซ็นต์ที่ไม่มีอาการแพ้อาหาร เด็กประมาณร้อยละ 48 มีอาการซึมเศร้าโดยมีหรือไม่มีอาการแพ้อาหาร Renee Goodwin, PhD, Department of Epidemiology at the Mailman School of Public Health กล่าวว่า "การจัดการเรื่องการแพ้อาหารอาจมีราคาแพงทั้งในแง่ของการซื้ออาหาร การเตรียมอาหาร และค่าใช้จ่ายของเครื่องฉีด epinephrine อัตโนมัติ ซึ่งจะหมดอายุทุกปี" และผู้เขียนนำ "ความต้องการเหล่านี้อาจส่งผลให้เกิดความวิตกกังวลในระดับที่สูงขึ้นสำหรับผู้ที่มีทรัพยากรทางการเงินน้อย และทำให้อาการวิตกกังวลในเด็กและผู้ดูแลสูงขึ้นไปอีก" ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าการแพ้อาหารมีความเชื่อมโยงเป็นพิเศษกับความวิตกกังวลทางสังคมที่เพิ่มขึ้นและความกลัวการถูกปฏิเสธทางสังคมและความอัปยศอดสู "มีคำอธิบายที่เป็นไปได้หลายประการสำหรับความสัมพันธ์ที่พบระหว่างการวินิจฉัยการ แพ้อาหาร และปัญหาความวิตกกังวลทางสังคมที่เพิ่มขึ้นในกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยเด็ก" ดร. กูดวินกล่าว "การจัดการสภาวะที่อาจคุกคามชีวิตอาจเป็นสิ่งกระตุ้นความวิตกกังวล และเด็กบางคนอาจมีความวิตกกังวลทางสังคมเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการ "แตกต่าง" จากเด็กคนอื่นๆ ขึ้นอยู่กับอายุของพวกเขา และผู้ใหญ่ที่แพ้อาหารจัดการอย่างไรในสภาพแวดล้อมเฉพาะ" นักวิจัยยังชี้ให้เห็นถึงคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการไม่พบความเชื่อมโยงระหว่างการแพ้อาหารกับภาวะซึมเศร้าในเด็ก กลุ่มตัวอย่างยังเด็กและอายุเฉลี่ยที่เริ่มมีอาการซึมเศร้าช้ากว่าความวิตกกังวลอย่างมีนัยสำคัญ Jonathan Feldman, PhD กล่าวว่า "ควรตรวจสอบความสัมพันธ์เหล่านี้ในกลุ่มวัยรุ่นที่มีอายุมากกว่าและคนหนุ่มสาวที่มีอาการแพ้อาหารซึ่งมีความเสี่ยงสูงสุดต่อการเกิดภาวะซึมเศร้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความวิตกกังวลในช่วงต้นมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการเกิดภาวะซึมเศร้าในภายหลัง" Jonathan Feldman, PhD กล่าว ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่ Ferkauf Graduate School of Psychology, Yeshiva University “ด้วยความแพร่หลายของการแพ้อาหารในปัจจุบัน การศึกษาในโรงเรียนยังคงมีความสำคัญเป็นอันดับแรก” ดร. กูดวินกล่าว "เนื่องจากความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่างการแพ้อาหารและความวิตกกังวลทางสังคมในเด็ก การตรวจสอบในอนาคตเกี่ยวกับความสัมพันธ์ด้านสุขภาพจิตและการแพ้อาหารยังได้รับการรับรองในสถานพยาบาล โรงเรียน และชุมชน ซึ่งสามารถช่วยในการพัฒนาวิธีการแทรกแซงได้"