พยาธิตัวกลม

ไส้เดือนฝอยในระบบทางเดินอาหารทำให้ผู้คนราว 2 พันล้านคนทั่วโลกติดเชื้อ และนักวิจัยบางคนเชื่อว่าจนถึงศตวรรษที่ 20 เกือบทุกคนมีหนอน ในประเทศที่พัฒนาแล้ว มีอุบัติการณ์ของการติดเชื้อไส้เดือนฝอยลดลง แต่ความชุกของภูมิต้านทานตนเองบางประเภทเพิ่มขึ้น ซึ่งบ่งบอกถึงความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง การติดเชื้อไส้เดือนฝอยได้รับการอ้างว่ามีผลในการรักษา และขณะนี้การทดลองทางคลินิกกำลังดำเนินการเพื่อตรวจสอบเวิร์มเพื่อรักษาโรคที่เกี่ยวข้องกับไซโตไคน์ที่เกี่ยวข้อง รวมถึงโรคลำไส้อักเสบ โรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง และโรคภูมิแพ้ ในการศึกษานี้ นักวิจัยได้ทดสอบผลของการติดเชื้อไส้เดือนฝอยในหนูที่ได้รับอาหารที่มีไขมันสูง หนูที่ติดเชื้อที่มีเส้นรอบวงปกติมีน้ำหนักน้อยกว่าหนูที่ไม่ติดเชื้อถึง 15 เปอร์เซ็นต์ หนูที่เป็นโรคอ้วนอยู่แล้วเมื่อติดเชื้อจะสูญเสียน้ำหนักประมาณ 13 เปอร์เซ็นต์ภายใน 10 วัน การติดเชื้อยังทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดขณะอดอาหารลดลงอย่างมาก ซึ่งเป็นปัจจัยเสี่ยงของโรคเบาหวาน และลดภาวะไขมันพอกตับ ทำให้ไขมันในตับลดลงประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ และน้ำหนักของตับลดลง 30 เปอร์เซ็นต์ ระดับของอินซูลินและเลปตินก็ลดลงเช่นกัน "บ่งชี้ว่าหนูได้ฟื้นฟูความไวต่อฮอร์โมนทั้งสอง" ผู้เขียน Aiping Zhao จาก University of Maryland School of Medicine, Baltimore กล่าว เลปตินช่วยลดความอยากอาหาร Zhao อธิบาย เช่นเดียวกับอินซูลินที่มากเกินไป ระดับเลปตินที่สูงเกินไปจะส่งผลให้เกิดความรู้สึกไม่ตอบสนอง พยาธิตัวกลม กลไกของการควบคุมฮอร์โมนเหล่านี้ "เกี่ยวข้องกับการลดลงของปรสิตในการดูดซึมกลูโคสในลำไส้ ลดไตรกลีเซอไรด์ในตับ และการเพิ่มขึ้นของจำนวนเซลล์ที่เรียกว่า "แมคโครฟาจที่เปิดใช้งานทางเลือก" ซึ่งควบคุมการเผาผลาญกลูโคสและการอักเสบ ผู้เขียนร่วม Joe Urban จากกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกากล่าว การเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกี่ยวข้องกับ "โปรตีนที่เรียกว่า interleukin-13 และกลไกการส่งสัญญาณภายในเซลล์ที่เกี่ยวข้อง" เขากล่าว "สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันในการเผาผลาญที่สามารถเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของโรคอ้วนและกลุ่มอาการเมตาบอลิซึมที่เกี่ยวข้อง" อุบัติการณ์ของโรคอ้วนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทั่วโลก เป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับโรคเมตาบอลิซึมหลายชนิด รวมถึงเบาหวาน ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจ การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้บ่งชี้ว่ามันมาพร้อมกับการอักเสบระดับต่ำเรื้อรังในเนื้อเยื่อไขมัน ทำให้เกิดการหลั่งของไซโตไคน์และคีโมไคน์ที่มีการอักเสบซึ่งก่อให้เกิดการพัฒนาของโรคหัวใจและหลอดเลือดและกลุ่มอาการเมตาบอลิซึม การติดเชื้อพยาธิไส้เดือนฝอยทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของเซลล์ภูมิคุ้มกัน Th2 ของโฮสต์และไซโตไคน์ชนิดที่ 2 ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งนอกจากจะต่อสู้กับการติดเชื้อแล้ว ยังมีฤทธิ์ต้านการอักเสบที่มีศักยภาพอีกด้วย ตามรายงาน