อาการโรคภูมิแพ้

ถึงกระนั้น หลายคนก็มีปฏิกิริยากับอาการแพ้ทั่วไป เช่น จาม น้ำมูกไหล และคันจมูกบวม คนอื่นมีปฏิกิริยารุนแรงกว่ามาก: การโจมตีด้วยโรคหอบหืดที่คุกคามชีวิต เพื่อรักษาต้นตอของโรคภูมิแพ้และโรคหอบหืด นักวิจัยจำเป็นต้องรู้แน่ชัดว่าอะไรที่ทำให้ผู้ป่วยเหล่านี้แตกต่างจากบุคคลที่มีสุขภาพดี ใน การศึกษา Science Immunologyฉบับใหม่ซึ่งเผยแพร่เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2020 นักวิทยาศาสตร์จากสถาบัน La Jolla Institute for Immunology (LJI) ได้ให้เบาะแสว่าเหตุใดผู้ที่ไม่เป็นภูมิแพ้จึงไม่มีปฏิกิริยารุนแรงต่อไรฝุ่นในบ้าน พวกเขาได้ค้นพบส่วนย่อยของทีเซลล์ที่ไม่รู้จักมาก่อน ซึ่งอาจควบคุมปฏิกิริยาภูมิคุ้มกันภูมิแพ้และโรคหอบหืดจากที่เคยพัฒนาเพื่อตอบสนองต่อไรฝุ่นในบ้านและสารก่อภูมิแพ้อื่นๆ ที่เป็นไปได้ Grégory Seumois, Ph.D., อาจารย์ผู้สอนและผู้อำนวยการของ LJI's Sequencing Core และหัวหน้าร่วมของการศึกษาใหม่กล่าวว่า "เราค้นพบชุดย่อยของเซลล์ภูมิคุ้มกันใหม่และโอกาสในการรักษาแบบใหม่" "จำนวนเซลล์ใหม่นี้อาจเป็นหนึ่งเดียวจากหลายกลไกที่ไม่รู้จัก ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมคนที่มีสุขภาพแข็งแรงจึงไม่เกิดการอักเสบเมื่อหายใจเอาสารก่อภูมิแพ้เข้าไป" ศาสตราจารย์ Pandurangan Vijayanand, MD Ph.D. ผู้เขียนอาวุโสของ LJI กล่าวว่า "การศึกษานี้เน้นย้ำถึงพลังของแนวทางจีโนมิกส์เซลล์เดียวที่เป็นกลางเพื่อค้นพบชีววิทยาใหม่ การศึกษานี้ต่อยอดจากความเชี่ยวชาญของห้องปฏิบัติการ Vijayanand ในการเชื่อมโยงการแสดงออกของยีนกับการพัฒนาของโรค ทีมงานยังได้ใช้ประโยชน์จากฐานข้อมูล Immune Epitope ซึ่งเป็นทรัพยากรที่นำโดย LJI ซึ่งเก็บข้อมูลว่าระบบภูมิคุ้มกันมีปฏิสัมพันธ์กับสารก่อภูมิแพ้เช่นไรฝุ่นในบ้านอย่างไร ทำไมต้องไรฝุ่นในบ้าน? สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กเหล่านี้หลีกเลี่ยงได้ยาก ซึ่งหมายความว่าเกือบทุกคนเคยสัมผัสมันมาแล้ว แม้แต่ในคนที่ไม่มีอาการแพ้ไรฝุ่นในบ้าน (HDM) ระบบภูมิคุ้มกันก็มีแนวโน้มที่จะตอบสนองในทางใดทางหนึ่งเมื่อมันเรียนรู้ที่จะจดจำโมเลกุล HDM สิ่งนี้ทำให้ HDM เป็นแบบจำลองที่มีประโยชน์สำหรับการศึกษาว่าอะไรเป็นสาเหตุของโรคภูมิแพ้และโรคหอบหืด ทีม LJI ใช้เทคนิคส่วนหนึ่งของคลังเครื่องมือ "การปฏิวัติจีโนม" ที่เรียกว่า RNA-seq เซลล์เดียว (หรือทรานสคริปโตมิกส์เซลล์เดียว) เพื่อดูว่ายีนและโมเลกุลใดที่เซลล์ T จำเพาะผลิตขึ้นเพื่อตอบสนองต่อสารก่อภูมิแพ้ HDM พวกเขาทดสอบเซลล์จากกลุ่มคน 4 กลุ่ม ได้แก่ ผู้ที่เป็นโรคหอบหืดและภูมิแพ้ HDM, ผู้ที่เป็นโรคหอบหืดแต่ไม่มีอาการแพ้ HDM, ผู้ที่เป็น โรคภูมิแพ้ HDM เท่านั้น และอาสาสมัครที่มีสุขภาพดี การวิเคราะห์ของพวกเขาชี้ให้เห็นว่าเซลล์ย่อยของ helper T ที่เรียกว่า interleukin (IL)-9 Th2 ซึ่งแสดงเซลล์ที่ทำปฏิกิริยากับ HDM มีอยู่แพร่หลายในเลือดของผู้ที่เป็นโรคหอบหืดที่แพ้ HDM เมื่อเทียบกับผู้ที่แพ้ HDM เท่านั้น การวิเคราะห์เพิ่มเติมชี้ให้เห็นว่าเซลล์ IL9-TH2 เหล่านั้นอุดมไปด้วยกลุ่มของโมเลกุล/ยีนที่เพิ่มศักยภาพที่เป็นพิษต่อเซลล์ของเซลล์เหล่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่ง เซลล์ T เฉพาะเหล่านั้นสามารถฆ่าเซลล์อื่นและทำให้เกิดการอักเสบได้ ในทางตรงกันข้าม เซตย่อยของทีเซลล์อีกชุดหนึ่งมีความโดดเด่นในวิชาที่ไม่ก่อให้เกิดอาการแพ้ ทีเซลล์เหล่านี้แสดง "ลายเซ็นการตอบสนองของอินเตอร์ฟีรอน" และได้รับการเสริมประสิทธิภาพสำหรับยีนที่เข้ารหัสโปรตีนที่เรียกว่า TRAIL งานที่ทำโดย Seumois และเพื่อนร่วมงานของเขาแนะนำว่า TRAIL อาจมีความสำคัญเนื่องจากอาจลดการกระตุ้นการทำงานของเซลล์ตัวช่วย T การค้นพบนี้อาจหมายความว่าผู้ที่มีจำนวนเซลล์เฉพาะนี้อาจมีการอักเสบที่เกิดจาก T-cell น้อยกว่าในการตอบสนองต่อสารก่อภูมิแพ้ HDM ในที่สุดสิ่งนี้อาจให้เงื่อนงำว่าทำไมคนบางคนถึงเป็นโรคภูมิแพ้และโรคหอบหืดในขณะที่คนอื่นไม่เป็น Seumois กล่าวว่า "ตอนนี้หากการศึกษาเชิงหน้าที่ยืนยันถึงผลกระทบที่ลดลงนี้ เราก็สงสัยว่าจะมีวิธีกระตุ้นการทำงานของทีเซลล์เหล่านี้หรือกระตุ้นการเพิ่มจำนวนของพวกมันในประชากรที่เป็นโรคหืดหรือภูมิแพ้หรือไม่" Seumois กล่าว "เราสามารถดำเนินการกับเซลล์เหล่านั้นได้ตั้งแต่เนิ่นๆ ก่อนที่โรคหอบหืดจะพัฒนาไปหรือไม่" ตัวอย่างเช่น การศึกษาจีโนมิกส์เช่นนี้ สักวันหนึ่งอาจช่วยระบุเด็กที่มีความเสี่ยงต่อโรคหอบหืดและภูมิแพ้ การตรวจพบตั้งแต่เนิ่นๆ สามารถเปิดประตูสู่การยับยั้งการทำงานของเซลล์ภูมิคุ้มกันก่อนที่จะเกิดโรคภูมิแพ้และโรคหอบหืด ในขณะที่ Seumois เน้นย้ำว่ามีงานต้องทำอีกมาก เขากล่าวว่าวิธีการถอดเสียงที่ใช้สำหรับการศึกษานี้สามารถเร่งการวิจัยโรคหอบหืดและภูมิแพ้ในอนาคตได้ Seumois กล่าวว่า "นี่เป็นการวิเคราะห์การถอดรหัส RNA-seq แบบเซลล์เดียวขนาดใหญ่สำหรับ LJI" "ตอนนี้เราได้พัฒนาความรู้ความชำนาญและขั้นตอนการวิเคราะห์แล้ว จึงสามารถนำไปใช้กับโรคต่างๆ ได้"